Το παρόν εγχειρίδιο τοπικής ιστορίας πραγματεύεται την εξέλιξη των γεγονότων στην περιοχή του σημερινού Δήμου Αμυνταίου κατά τη νεότερη και τη σύγχρονη εποχή με μία οριοθέτηση 200 ετών, από το 1750 έως το 1950.

Η αναδρομή στο παρελθόν, ωστόσο, ξεκινά από την περίοδο της οθωμανικής κατάκτησης της Δυτικής Μακεδονίας στα τέλη του 14ου αιώνα ως ιστορικό πλαίσιο για την πληρέστερη κατανόηση της οθωμανικής διοίκησης στην περιοχή. Για την αναλυτικότερη περιγραφή της οθωμανικής περιόδου ως εναρκτήρια τομή επιλέχθηκαν τα μέσα του 18ου αιώνα, καθώς από εκείνη την περίοδο και εξής ξεκίνησαν να συντελούνται ποικιλόμορφες αλλαγές στα εσωτερικά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μείζονος σημασίας γεγονός αποτέλεσε η διάλυση της Αρχιεπισκοπής Αχρίδας το 1767, με το σύνολο της Μακεδονίας από εκείνη τη στιγμή να υπάγεται στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατάσταση η οποία έναν αιώνα αργότερα άρχισε να αμφισβητείται εξαιτίας της αναγνώρισης της βουλγαρικής Εξαρχίας το 1870, γεγονός που βαθμιαία συνέβαλλε στη βουλγαρική εθνική αφύπνιση με άμεσες συνέπειες στον μακεδονικό χώρο.

Η τομή κατά την οποία ολοκληρώνεται η ιστορική περιγραφή του παρόντος πονήματος στη σύγχρονη πια εποχή, είναι η λήξη του Εμφυλίου Πολέμου και οι συνέπειές του, που σε συνδυασμό με τα δεινά της προηγούμενης περιόδου της Κατοχής, αποτέλεσαν τραυματική εμπειρία σε ψυχολογικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο για τους κατοίκους της περιοχής του Αμυνταίου αλλά και για όλη τη χώρα. Η λήξη της περιόδου αυτής σήμαινε την επαναφορά στην πολιτική ομαλότητα του τόπου, την έναρξη ενός αργού αλλά σταθερού εκσυγχρονισμού αλλά και την εισαγωγή σε μία περίοδο κατά την οποία η μετανάστευση ήταν μείζον φαινόμενο σχεδόν για κάθε κοινότητα της περιοχής του Αμυνταίου.