Το παρόν πόνημα αποτελεί ένα χρήσιμο διεπιστημονικό εργαλείο για όσους επιθυμούν να προσεγγίσουν τα υμνογραφικά κείμενα της Μεγάλης Εβδομάδος από το πρωτότυπο. Μέσα από μια μεθοδική γλωσσική και υφολογική ανάλυση των πρωτότυπων κειμένων, συνοδεία του ανάλογου θεολογικού υπομνηματισμού, καταδεικνύεται η μοναδικότητα της υμνογραφίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας: ο γλωσσικός πλουραλισμός, η λογοτεχνική αξία αλλά και το βάθος των θεολογικών μηνυμάτων. Παράλληλα, επισημαίνεται τόσο η αξία του πρωτοτύπου όσο και η σημασία της μετάφρασης, προκειμένου να επιτευχθεί η ουσιαστική κατανόηση των υμνογραφικών κειμένων μιας από τις πιο πλούσιες λατρευτικές περιόδους.