ΚΑΤΑ την ελληνική μυθολογία ο έρωτας εκπροσωπεί τη φυσική εκείνη δύναμη που βρίσκεται πίσω από κάθε επιθυμία και δημιουργία. Είναι ο ομορφότερος από όλους τους θεούς, εκείνος που παραλύει τα μέλη, δαμάζει τον νου και τη σύνεση και αυτός που γεννά σε όλα τα πλάσματα, θνητά και αθάνατα την επιθυμία να ενωθούν μεταξύ τους, εικονίζεται δε σαν ένα μικρό αγόρι με φτερά που κρατά τόξο και πετά τα βέλη του στους θεούς και στους ανθρώπους. Τα βέλη του φτερωτού θεού μπορούν να πετύχουν κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο, τις θρησκευτικές, κοινωνικές ή πολιτικές του αντιλήψεις. Τα πρώτα βέλη του έρωτα δεν ξεχνιούνται ποτέ. Γεννούν σ’ αυτόν που θα τα δεχτεί πρωτόγνωρα συναισθήματα, έντονες και μοναδικές συγκινήσεις, τον κάνουν να δέχεται πάνω του όλη του την ενέργεια και να νιώθει τις αντιστάσεις του όχι απλά μειωμένες, αλλά τελείως αποδυναμωμένες. Έναν τέτοιο άσπιλο και καθαρό έρωτα βίωσαν στην εφηβεία τους και οι πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας.