Στο παρόν πόνημα μελετάται η δυναμική αξιοποίηση των Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) στη διδακτική διαδικασία. Κύρια επισήμανση αποτελεί ότι οι ΤΠΕ σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποτελέσουν αυτοσκοπό της διδασκαλίας και κατ ́ επέκταση αναγκαίο διδακτικό δεδομένο στη διδασκαλία. Αντίθετα, μπορούν να λειτουργήσουν ως ένα χρήσιμο διδακτικό και, κυρίως, ως ένα δυναμικό και πολύ-λειτουργικό εποπτικό μέσο διδασκαλίας, το οποίο μπορεί να συμβάλει εποικοδομητικά στην αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας, ελκύοντας τους μαθητές και διατηρώντας ενεργό το ενδιαφέρον τους στη διδακτική διαδικασία. Ως απόρροια των ανωτέρω αποσαφηνίζεται ότι ο προσδιορισμός του πονήματος είναι ερωτηματικός, με συχνά τα «γιατί» και τα «πώς», αλλά και το «από πού;» και «για πού;». Επιπλέον, επισημαίνεται ότι ο τρόπος αξιοποίησής των ΤΠΕ, αλλά και η τελική αποτελεσματικότητά τους εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τον εκπαιδευτικό, ο οποίος αφενός θα κάνει τις ανάλογες διδακτικές επιλογές των ΤΠΕ και, αφετέρου θα επιχειρήσει την αντίστοιχη προσαρμογή και λειτουργική τους ένταξη στο πλαίσιο της διδακτικής διαδικασίας. Η όλη προσέγγιση στο παρόν πόνημα γίνεται από την πλευρά και την επιστημονική οπτική της Παιδαγωγικής και της Διδακτικής. Για την επιλογή αυτή, πέραν όποιας άλλης αντίληψης, λειτουργεί ως ισχυρό δεδομένο το γεγονός ότι το φαινόμενο της εξέλιξης και της ευρείας διάδοσης των ΤΠΕ δεν αποτελεί μόνο ένα τεχνικό ζήτημα και ίσως αυτό να είναι μόνο μία επιμέρους παράμετρος- αλλά είναι εξόχως κοινωνικό ζήτημα. Ως εκ τούτου, αποφασίζοντας ο εκπαιδευτικός να τις αξιοποιήσει πρέπει να είναι ανάλογα εκπαιδευμένος και προετοιμασμένος, τόσο σε επίπεδο χειρισμού όσο και νοητικής και ηθικής διαχείρισης.