Βαρβούνης Εμμανουήλ

Γεννήθηκε το 1966 στη Σάμο, όπου περάτωσε και τις εγκύκλιες σπουδές του. Σπούδασε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1983-1988) και στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ειδικεύθηκε στη Λαογραφία και το 1991 αναγορεύθηκε διδάκτωρ λαογραφίας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών, με επιβλέποντα τον καθηγητή Μ. Γ. Μερακλή και θέμα διατριβής «Λαϊκή λατρεία και θρησκευτική συμπεριφορά των κατοίκων της Σάμου». Ακολούθως, την περίοδο 1996-1997 πραγματοποίησε μεταδιδακτορικές ερευνητικές σπουδές στο Universite Catholique de Louvain (Louvain – la – Neuve) στο Βέλγιο. Το 1992 εκλέχθηκε λέκτωρ, το 1998 επίκουρος καθηγητής, το 2002 μόνιμος επίκουρος καθηγητής, το 2004 αναπληρωτής καθηγητής και το 2011 Καθηγητής Λαογραφίας, στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας της Σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, όπου διδάσκει. Παραλλήλως έχει κατά καιρούς διδάξει λαογραφία και στα Τμήματα Ελληνικής Φιλολογίας, Παιδαγωγικό Δ.Ε. και Γλώσσας, Πολιτισμού και Φιλολογίας Παρευξεινίων χωρών, του ίδιου Πανεπιστημίου, αλλά και σε μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Παντείου Πανεπιστημίου. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας (Αθήνα), της οποίας είναι μέλος και του Διοικητικού Συμβουλίου - ταμίας, της British Folklore Society (Λονδίνο) και της American Folklore Society (Ουάσιγκτον).Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες, αυτοτελώς ή σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Μελέτες του έχουν μεταφραστεί και δημοσιευθεί στην αγγλική, στη γαλλική, στην ισπανική, στην ιταλική, στη γερμανική, στη σερβική, στην τουρκική, στη ρωσική, στη γεωργιανή, στην αραβική, στην αρμενική, και στη βουλγαρική γλώσσα. Τον Μάρτιο του 2005 η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τον τίμησε με το οφφίκιο του «Άρχοντος Προστάτου των Γραμμάτων της Αγίας Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας». Τον Απρίλιο του 2007 η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρος Β’ του απένειμε το οφφίκιο του «Άρχοντος Χαρτοφύλακος» του Αλεξανδρινού Θρόνου. Τον Φεβρουάριο του 2011 η Α.Θ.Μ. ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος Γ ́ τον αναγόρευσε «Σταυροφόρο του Παναγίου Τάφου» της Σιωνίτιδος Εκκλησίας. Τον Δεκέμβριο του 2010 τιμήθηκε με βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, τον Ιανουάριο του 2011 βραβεύθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο Τεχνών και Επιστημών και το 2012 με τον Μεγάλο Χρυσό Σταυρό του Διεθνούς Οργανισμού Albert Schweitzer. Αντεπιστέλλον μέλος της Accademia Costantina της Ρώμης, το 2013, και επίτιμο μέλος της Accademia Bonifaciana του Μιλάνο, το 2013, η οποία επιπροσθέτως του απένειμε το χρυσό μετάλλιό της για το σύνολο του επιστημονικού ερευνητικού και συγγραφικού έργου του. Για το ερευνητικό, συγγραφικό, εκπαιδευτικό και κοινωνικό έργο του έχει τιμηθεί με πολλά κρατικά και εκκλησιαστικά παράσημα, τιμητικές πλακέτες και διάφορες συναφείς διακρίσεις. Είναι έγγαμος και πατέρας δύο γιών.

Επιλογή από τα έργα του : Λαϊκή λατρεία και θρησκευτική συμπεριφορά των κατοίκων της Σάμου (1992) – Σύγχρονοι προσανατολισμοί της ελληνικής λαογραφίας (1993) – Συμβολή στη μεθοδολογία της επιτόπιας λαογραφικής έρευνας (1994) – Εξελίξεις και μετασχηματισμοί στον ελληνικό παραδοσιακό πολιτισμό (1995) – Η καθημερινή ζωή των Πομάκων. Λαογραφία, εθνική συνείδηση και θρησκευτική ταυτότητα. Το παράδειγμα του χωριού Κύκνος της Ξάνθης (1997) – Θεωρητικά της ελληνικής

λαογραφίας (1997) – Νεοελληνικοί εθιμικοί εκκλησιαστικοί πλειστηριασμοί (2002) – Τα παραμύθια της Σάμου. Κείμενα και σχόλια, τόμοι Α ́-Γ ́, σε συνεργασία με τον καθηγητή Μ. Γ. Μερακλή (2002) – Βερναρδάκειος Μαγικός Κώδικας, σε συνεργασία με τον καθηγητή Μαν. Παπαθωμόπουλο (2006) – Άσεμνα και βωμολοχικά λαογραφικά (2007) - Νεοελληνικά λαϊκά επιτύμβια επιγράμματα (2007) – Λαϊκές θρησκευτικές τελετουργίες στην Ανατολική και τη Βόρεια Θράκη (2010).